Gisteren, woensdag 6 september zijn met 17 senioren naar het Walhalla geweest, daar werd een toneelstuk gespeeld wat te maken had met de Lief en Leed weken van OpzoomerMee.
We hadden niet 1wagen vol geladen, maar 2 wagens vol. Vol met oude ......, vul maar in. Eerst verzamelen bij Diana thuis en gezellig wachten op de bussen die ons naar het Walhalla op de Kaap (Katendrecht) zouden brengen.
Het was een verrassingsuitje waardoor niemand wist waar we naar toe zouden gaan. Het is ons dan ook gelukt om de kaken op elkaar te houden.
De bussen waren netjes op tijd, maar het was nog een hele klus om de wagens veilig te laden, er zijn dan ook de nodige kontjes gegeven om iedereen op zijn plaats te krijgen. De chauffeurs waren erg attent en reden rustig naar het Walhalla.
Tante Toos worstelde met de veiligheidsriem en had moeite om deze in klikgesp te krijgen en zei gelijktijdig "ik kan hem niet vinden". Waarop ik zei "Tante Toos, waar we naar toegaan daar zeiden ze nooit, ik kan hem niet vinden" en zij keek me enigszins verward aan. "Dat is een hint" zei ik, als we in de buurt zijn wordt het allemaal vanzelf duidelijk. Ome Jaap en Ome Dick, die voor ons zaten,
moesten erg lachen. Al snel werd het allemaal duidelijk en ook tante Toos moest er gretig om lachen.
Veilig en wel aangekomen werden we opgewacht door Elze van OpzoomerMee. Zij bracht ons naar een lange tafel waar we met onze groep konden aanschuiven en als verrassing koffie met appeltaart kregen. Er zat helaas slagroom bij en daar had ik me nou juist zo op verheugd. Ik zou natuurlijk geen Diana heten als ik dan ook niet even slagroom zou scoren. Ja, bij appeltaart hoort nou eenmaal slagroom. Je had al dat gepiep moeten horen "hoe ik aan die slagroom kwam", want niemand anders had slagroom bij de appeltaart. Vragen staat vrij toch? Ach ja, verschil moet er zijn.
Na de koffie moesten we plaats gaan nemen in de zaal. Dat was een hele bedoening, de zaal was namelijk boven en zoals u wellicht al raad, er was maar 1 lift om al die lekkere (oude) schatten naar boven te krijgen. Er stonden rijen dik, oudjes met rollators en rolstoelen. Gelukkig waren wij een van de eerste die gebruik konden maken van de lift. We zaten gelukkig allemaal bij elkaar, wel zo knus. Ome Jaap, die in de rolstoel zat, had een plekje in het midden van de zaal. Zeg maar, voor een briefkaart op de eerste rang. Hij had gelijk aanspraak met een dame naast hem, hij had het zichtbaar naar zijn zin.
Café De Kapenees
Wat ons betreft kon het toneelstuk beginnen. Het was een café setting, wat moesten we daarvan verwachten? Dat werd al snel duidelijk. Een grote stevige man nam het woord, hij bleek de souffleur, en vertelde ons dat dit toneelstuk "buurtsoap" een lang lopend stuk was en er maandelijks een nieuwe aflevering werd gespeeld. Wij kregen een kleine stukje van de voorgeschiedenis te horen zodat we dit deel makkelijk konden volgen.
Aflevering 3
Lief & Leed
Loes Schnepper & Paul van Soest
zij spelen Zus van Trossen en Koos
VoorgeschiedenisAchtergrond
Kom gezellig langs bij Zus van Trossen in haar café vol echte Kapenezen. Daar kan een mens zich pas helemaal ontspannen. Dat wil zeggen, als je niet moeilijk doet over ontvoeringen, afpersing, een dreigend faillissement en paar gebroken harten. Dat soort dingen gebeuren nu eenmaal en het gaat uiteindelijk toch om voetbal. Laat dat maar over aan Koos, de vaste klant.
Het wordt steeds gekker in Café de Kapenees. Het mag dan het beroemdste café van Katendrecht zijn, het is voor Zus van Trossen, die achter de bar staat, bijna onmogelijk om de eindjes aan elkaar te knopen. De rekeningen blijven maar op de mat vallen. Alsof dat nog niet erg genoeg is moet ze Koos, voor wie het café zijn tweede huis is, ervan overtuigen dat zijn vrouw Alie zo snel mogelijk gered moet worden van een gedwongen paaldans-carrière in het buitenland. Zus kan er echt niets meer bij hebben. Zeker niet zo'n Martha, de schoonmoeder van Koos, die niet alleen wil weten waar haar dochter Alie gebleven is, maar zich ook zorgen maakt over Koos. Want Koos is eenzaam en moet geholpen worden, vindt Martha. Zus voelt een burn-out aankomen, begrijpt u wel.
Pauze:
Gewapend met onze consumptiebonnen ging ik als een speer, via de brandtrap, naar beneden om de drankjes te halen. Boven kon dat ook, maar daar stond het al heel snel rijen dik. Beneden was ik gelijk aan de beurt en kon ik met een dienblad vol drankjes weer naar boven. Dat is gelukt zonder te knoeien en met alle glazen op het blad. Proost.
Lekker hoor even een versnapering, hoewel het toneelstuk best grappig en spannend was. We konden bijna niet wachten. Wat zou er in de tweede helft allemaal gebeuren?
Wat een grappig toneelstuk, kan het aanbevelen. We hebben enorm gelachen en denk dat het leuk zou zijn om de andere toekomstige delen ook te gaan zien. We hebben een hele leuke, goed verzorgde middag gehad en veel gelachen. Het was zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten