Met z’n allen naar Passiflorahoeve in Harskamp (Veluwe), zo stond dat in de Ster van Kralingen geschreven met een leuke foto van Eeuwke eraan toegevoegd. Het is toch altijd weer leuk als er aandacht wordt besteed aan onze dagjes uit met onze dierbare senioren.
We gingen onder weg met 2 busjes en onze chauffeurs Michiel en Jeroen reden ons vlekkeloos naar onze bestemming, zo konden we onderweg vanuit ons busje een foto maken van Michiel met Elizabeth met de goed gevulde bus. Na anderhalf uur kwamen we aan bij de Passiflorahoeve.
We hadden prachtig weer, dat was weer een gelukje. Iedereen was goed gemutst en hadden zin in het komende avontuur.
Bij binnenkomst kwamen de heerlijke geuren van de, in de hal hangende, bloemen ons tegemoet. Het waren enorme trossen met witte bloemen die zo heerlijk geurden en de naam van deze moet ik u schuldig blijven. Heb geen idee hoe deze heten.
Eerst werd er vol verwondering naar alle planten en bloemen gekeken, waarna al snel gebruik gemaakt van de facilitaire voorzieningen en dan met name de wc. Ja, als je ouder wordt heeft je blaas het vaak een ander tempo dan je graag zou willen.
  |
| Meneer Boers waande zich even in Indonesië, wat begrijpelijk is, want zo warm was het er. |
We werden naar de naastgelegen ruimte geleid waar er tafels voor ons gereserveerd waren om gezamenlijk lekker aan de koffie met gebak te gaan. Het was natuurlijk wel gezelliger geweest als we met elkaar aan een lange tafel hadden kunnen zitten, maar goed dat was niet het geval. Op zich geen probleem want iedereen kon elkaar zien en zo nu en dan wisselden mensen van plaats en dat had ook wel wat.
Het was gezellig zo met elkaar, en ondeugend, werd er hier een daar van de ene tafel naar de andere gezwaaid en geroepen dat zij aan de gezelligste tafel zaten. Dat is best grappig, want aan elke tafel werd er zo over gedacht.
Al snel kwamen er 2 dames ons voorzien van koffie of thee waarna we gelijk de passieflora vlaai gepresenteerd kregen en daar werd gretig van gegeten, logisch want het was koffietijd en we hadden toch ook al een aardige reis achter de rug. Tijdens de koffie werd er toch al gespeculeerd over de vlinders, waar zouden die zich toch bevinden, er was immers nog geen vlinder te zien. Wat de dames en heren niet wisten is, dat zij zich nog geen paar meter van de vlinders bevonden. Na de koffie was iedereen startklaar voor de vlinders.
Voordat we de vlinders konden bekijken kwamen we op een soort binnenplaats terecht die volstond met vele soorten passiebloemen en begonia's. Ze bloeide allemaal weelderig en waren een lust voor het oog. We konden het dan ook niet laten om daar eerst wat foto's van te maken.
Iedereen ging op verkenning in de Vlindertuinen, er was dan ook een enorme verschijdenheid aan vlinders, planten en bloemen te ontdekken, waarvan u nu deelgenoot wordt gemaakt.
Glasvleugel vlinder
Een doorzichtige vlinder met – op glas lijkende – vleugels. Om zich voort te planten hebben deze vlinders stoffen nodig uit andere, dode vlinders. Vooral giftige soorten, zoals de Papiervlinder (Idea Leuconoe) of van een Heliotroop plant. Het zijn vlinders die zich erg makkelijk voortplanten en het liever niet te warm hebben. Ze leggen hun eitjes op de Cestrum soorten. Het liefst op de Cestrum Nocturnum. Erg in trek bij fotografen om vast te leggen. Het zijn vrij kleine vlinders en kunnen in het land van herkomst per dag 12 tot 40 kilometer vliegen.
De Papiervlinder (Idea Lauconoe) leeft in de dichte regenwouden van zuid-oost Azië. Doordat de rups van giftige planten eet, zoals de parsontia en tylophora, is hij zelf ook giftig. Ook krijgt de papiervlinder stoffen binnen van deze planten waardoor het mannetje feromonen kan aanmaken. De feromonen gebruikt hij om een vrouwtje te verleiden. De grote vleugels van de papiervlinder hebben een opvallend zwart-wit vlekkenpatroon. Het lichaam is, in verhouding tot de vleugels, klein en het aantal vliegspieren is beperkt. Na een aantal vleugelslagen gaat hij dan ook over tot een glijvlucht door de lucht.
De Uilvlinder (Caligo) zijn vrij grote vlinders met een vleugelspanwijdte tot 16 centimeter. Ze zijn in hoofdzaak bruin van kleur. Ze hebben ook gele strepen aan de vleugels en aan beide kanten een mooi groot oog; vandaar ‘Uilvlinder’. Het zijn vlinders die vliegen als het schemerig is. Dan kan het gebeuren dat er zo een stuk of 6 op je af komen vliegen met een behoorlijke snelheid en op het laatste ogenblik omdraaien. Deze vlinder heeft alleen een roltong waar ze mee kunnen likken en nectar opzuigen. Ze leggen hun eitjes op de Bananenplant en kunnen daarna overgezet worden op Canna. De vlinder nuttigt sappen uit een rottende banaan of ander fruit.
Een (Uilvlinder) op mijn kop.
Het moet niet gekker worden, die vlinders zijn toch wel erg brutaal, ze doen net op ze thuis zijn en gaan dan op hun gemak lekker op je hoofd zitten. Dat is op zich geen probleem, maar je durft je gelijk niet meer te bewegen, want stel dat de vlinder wordt beschadigd. Daar stond ik dan, met een vlinder op mijn kop. Wat een poppenkast, want iedereen wilde dat wel even vastleggen op de gevoelige plaat.
De Poppenkast
Een warme vochtige kast waar de poppen in worden gehangen
zodat deze kunnen uitgroeien tot prachtige vlinders.
Tijdens het bekijken van de kast, ontpopte er
2 vlinders die aan de pop bleven hangen om
zo op te drogen en uitgezet te kunnen worden
in de vlindertuin.
Er is een grote verschijdenheid aan soorten passiebloemvlinders.
  |
| 2 oranje passiebloemvlinder en 1 met opgeklapte vleugels. |
  | ||
| Tijger passibloemvlinder en de Rode Pracht
|
De Morpho is een graag geziene vlinder in een vlindertuin. Ze zijn fel blauw en een mooie vlinder om te fotograferen. Het nadeel is dat als ze stil zitten, de vleugels dicht doen en dan bruin zijn met ronde cirkeltjes. Als je geluk hebt, zie je ‘s morgens, tijdens het opwarmen (soms ook overdag), de vlinders de vleugels openen om zich op te warmen. Het duurt ongeveer 10 à 12 weken voor je een nieuwe vlinder heb vanaf eitje.
Attacus atlas
 |
| De poppen van de Attacus Atlas |
Annie Koning en Tante Wil Schouten - Annie en Dick Dam, Nel van Eck en Tante Toos
Tante Toos Theo Koning
 |
| Dagpauwoog |
De Monarch Vlinder leeft oorspronkelijk in Noord-Amerika en overwinteren met miljoenen in bepaalde gebieden in Californië, maar vooral in Mexico en elk jaar weer op dezelfde plaatsen. Hij legt de eitjes op de Asclepias soorten. Voordat het uitgekomen rupsje aan de zeer giftige Asclepias gaat eten, bijt hij eerst de nerven door waar de sapstroom door loopt. Als klein rupsje kan hij dat gif namelijk niet verdragen. Als ze groter worden wel. Wanneer een vlinder van een giftige plant eet, is de vlinder ook giftig.
Yvon Rila Yvon - Ali en Elizabeth
Ali Klip en Yvon Ali
Elizabeth, Jeroen en Theo
De wilde bloementuin
Zo'n kleuren pracht aan veldbloemen was overweldigend om het maar niet te hebben over het gezoem dat je tegemoed kwam. Het was een gevalletje "ik hoor je wel maar ik zie je niet". Of eigenlijk meer "ik hoor jullie wel maar zie jullie niet", het moest ongetwijfeld het gezoem zijn van honderden bijen. hommels en alle anders dat zoemd. Ondanks alle gezoem was het er eigenlijk ook weer erg stil, iedereen die daar liep was zo onder de indruk van de tuin, er werd ademloos gekeken en nauwelijks gesproken. Het was er heerlijk en menig een had de neiging om van het pad af te wijken en zich spontaan in de bloemen te laten vallen om zo op je rug, al kijkend naar de wolken, lekker te kunnen genieten van het gezoem, de geuren die je tegemoed kwamen. Maar dat hebben we toch maar niet gedaan, we hebben ons gedragen, hoewel met grote moeite.
Elizabeth op een bankje in de wilde bloementuin, lekker genietend van alle bloemenpracht.
De Daliatuin
Theo Boers zat op zijn gemak in de het Prieel omringd door dalia's. Hij was zo ontspannen dat zelfs het maken van een foto hem helemaal niet op viel. Het leek alsof hij op zijn tablet naar zijn gemaakte foto's zat te kijken, maar misschien deed hij gewoon een dutje.
 |
| Michiel en Ome Jaap hebben het erg naar hun zin zo saampjes. |
De wandeling in de vlindertuinen maakte ons toch wel hongerig. Op het terras was er voor ons gedekt en konden we genieten van een weelderige lunch. Er waren verschillende broodsoorten die er niet aleen lekker uit zagen maar ook nog heerlijk smaakten. Een driegangen lunch, soep met broodmaaltijd en een bourgondische kroket en koffie, thee en melk zoveel we maar wilden. Echt heel goed verzorgd.
We hebben uitgebreid getafeld waardoor we na de lunch nog een half uurtje rond konden kijken alvorens we content weer in de busjes stapte om huiswaarts te keren. Het was een geslaagde dag, zeker voor herhaling vatbaar.
