Paasfeest 16 april 2011

Nadat we het kerstfeest achter de rug hadden en de guirlandes weer waren opgeruimd, kwamen de ideeën voor het paasfeest al weer opborrelen. Intussen kakelend, zoals dat ons vrouwen gewoon is, mijmerden wij samen over de ideeën voor het komende paasfeest. We hadden nog al wat in petto. Paasfeest here we come.

Paasfeest

De opbouw hebben we met zijn vijven gedaan, Michiel, Ed, Lenie, Elizabeth en ik. Moet zeggen dat ging als een speer. Binnen één uur stond alles klaar, de Tossers konden zo hun tafels inrichten. Maar eerst allemaal oortjes op.

  

Oortjes? Ja, paashaas oortjes. Voor de meisjes roze/wit en voor de jongens zwart/wit. Het was best een geinig gezicht. Benieuwd hoe lang we deze hebben gedragen? Het zat best strak, dus lang heeft dat niet geduurt, hoewel de jongens van de Tos de oortjes toch bijna de heledag hebben gedragen.



 


Is dit echte liefde, of toch niet?



De eerste kindjes arriveerden met opa en
kwamen gezellig een paasmandje maken.

 

Samen met pappa wordt het een stuk makkelijker.

Zit ik hier alleen met een ei.





Hoe gezellig is het om samen met je mamma
eieren te beschilderen!

Gezellige drukte met al die kids.

Eerst eieren beschilderen en dan ...........



gezellig poseren voor een foto.

Zijn ze fotogeniek of niet?



Een gezellig gesprek werd vergezeld van een goed glas wijn,

of gewoon een kopje koffie.

 

Voor op tafel had Elizabeth, als vanouds, weer een bijzonder
paasstuk gemaakt voor op de tafel.  

 

In de vroege middag waren alle paasmandjes op. Maar......, geen man overboord, daar waren we op voorbereid. er stonden ongeveer 50 Hyacinten, in uiteenlopende kleuren, klaar om mee te geven aan de senioren. Ook die waren aan het eind van de middag schoon op. Dus er was voor iedereen een paaspresentje.



 Deze workshop vonden de kinderen wel heel spannend. Er kon lekker gekliederd worden met het glaceer, hagelslag, smarties en andere zoet strooisel. Bij het zien van al die kleuren zijn de kinderen spontaan aan de gang gegaan.  





Vol aandacht, hopend zonder morsen, een grote lepel donker blauwe glazuur
aante brengen op het broodhaandje.





                                  Deze mama was wel hel erg trots op de creatie van haar kind.

                      Daar moest dan ook een foto van worden gemaakt, voor het nageslacht.

                                         Dat hebben we natuurlijk met liefde gedaan.

 Vraag me af, "zou dit broodje nog genuttigd zijn of zou het in de afvalemmer terecht zijn gekomen? ".

                                       Hoe dan ook, het is en blijft een trotse mama.



Deze stoere binken toonden vol trots hun broodhaantjes. die ondeugende blikken zouden welkda veranderen in kotskoppies. Zij hadden hun broodhaantjes met heel veel strooisel bekleed en kregen bij het eten ervan ietwat groene toetjes. Kan ik me heel goed voorstellen, grote ogen en kleine maagjes. Ach, zo zijn kinderen, dat hoort er allemaal bij.



Bij het zien van deze broodhaandjes, raakte mijn maag ook een beetje van streek.
Moest er niet aan denken hier een stevige hap van te moeten nemen,
hoewel me dat wel spontaan werd aangeboden.
Heel diplomatisch zei ik "nee hoor lieverd,
die hebt jij gemaakt dus neem maar lekker mee naar huis".
Daar kwam ik ter nauwer nood onderuit. Phuw, wat een geluk. 



Onze Lenie kreeg 's-middags bezoek van haar kleindochter. Even gezellig een knuffel halen bij oma en als klap op de vuurpijl ook nog een lekkere stevige maar liefdevolle kus. Dat was dan ook een mooie afsluiting van de dag. Liefde, geborenheid en warmte, dat is wat we willen uitstralen.