Boezemvriend voor Diana

Jaarlijkse Uitreiking Zonnetjes en Boezemvrienden



vrijdag 14 december 2018

 

Ieder jaar gaan mama en ik naar de jaarlijkse uitreikingen van de zonnetjes en de boezemvrienden en dat was die jaar niet anders. Er hing een gezellige en uitbundige sfeer en ik kon niet bevroeden dat ik dit jaar een van de gegadigden zou zijn. Allereerst werden de zonnetjes bekend gemaakt en dat was een hele leuke happening omdat de kinderen die aanwezig waren verschillende leuke en emotionele uitvoeringen gaven. Het is altijd bijzonder om te zien hoe talentvol deze jonge kinderen al zijn dat raakt mijn gemoed. Ik breek dan nog net niet in tranen uit maar heb wel een behoorlijke brok in mijn keel. Ik kan me herinneren dat ik als kind, ondanks mijn talenten, toch aanzienlijk meer ingetogen was. Er was toen de cultuur "doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg". Maar gelukkig is in deze tijd meer oog voor (verborgen)talenten en worden kinderen echt in het zonnetje gezet. 

 

De zonnetjes.

 

 

 

 

Uitreiking Boezemvrienden.

Ieder jaar worden er slecht 2 boezemvrienden uitgereikt aan mensen die zich bijzondere wijze voor Kralingen inzetten. Rens Overdam beet het spits af en hield een prachte speech over Georges Knap van Galerie Kralingen, deze bijzondere man heeft een kralingen de kunst weer op de kaart gezet en menig evenement georganiseerd om kunst bij de gewone man te brengen. Chapeau Georges.                                                          

 Na Rens verscheen Debora Fernant welke een leuke speech gaf die naar het bleek over mij ging, wat ik me helemaal niet realiseerde, want ik zat net als alle anderen verwachtingsvol te wachten wie deze Boezemvriend dan zou zijn. Het was dan ook eens te meer een schok dat ik bij de uitreiking mijn naam hoorde en uitgenodigd werd op het podium.

 

 

 

Na de uitreiking was er ruimte voor felicitaties, nouuuuuuu die waren overweldigend. Ik werd erg verwend met warme knuffels, leuke attenties en prachtige bloemen, ik was er confuus van. Wat een top avond.

 

 

 

The Lion King

Zaterdag 27 oktober was het zo ver. We mochten met 6 mensen van de Staatsloterij naar The Lion King in het Circustheater van Scheveningen.

En de uitverkorene waren:

Alie Klip

Lenie Put

Huseyin en Filliz Kiliç

Elizabeth Dumee

en ik (Diana Veer)

 

Bij aankomst was het al een hele happening. We kregen een sjaaltje van de Lion King bij binnenkomst en werden gelijk onder de hoede genomen van een van de dames van het Circus Theater en werden naar de restauratie gebracht die speciaal was gereserveerd voor ouderen die slecht te been waren. Had ik even geluk dat Ali, Lenie en mama moeilijk op de pootjes staan. We konden lekker plaatsnemen in comfortabele fauteuils en kregen koffie met lekkers aangeboden, waar we op ons gemak van konden genieten. Tien minuten voor aanvang van de voorstelling werden we naar de zaal geleid en kon het feest gaan beginnen.

 

Daar zaten we in de zaal, de lichten werden gedimd en daar kwam de verhalenvertelster op. Een echte Afrikaanse die het verhaal bezong, soms wat moeilijk te verstaan vanwege het accent maar dat mocht de pret niet drukken.

 

De Verhalenvertelster

Bij aanvang van de voorstelling gebeurde iets heel bijzonders. De acteurs en de dieren van de Lion King kwamen van alle kanten tevoorschijn in de zaal om zich als een soort optocht naar het toneel te verplaatsen, terwijl de titelsong naar hartenlust werd gezongen. De tranen sprongen bij menigeen in de ogen, het was een bijzonder emotionele opkomst. Alle dieren werden door acteurs uitgebeeld, de bewegingen werden zo perfect gespeeld dat je de indruk kreeg dat het echte dieren waren. Geweldig, je werd meegenomen in een verhaal waar je als het ware deelgenoot van werd. Alsof je ook een rol had in het geheel en jezelf daardoor waande op de savanne van Afrika.

 Een prachtig begin van een even zo prachtige voorstelling. We kwamen ogen te kort, want er was veel te zien op het toneel en daarbuiten. Het is bewonderenswaardig hoe de dieren werden uitgebeld, de acteurs waren een met het dier dat zij voortbewogen.

De Leeuwenkoning Mufasa woont samen met zijn vrouw Sarabi en de andere leeuwen op de Koningsrots en is de trotse heerser over de leeuwen en andere dieren van de savanne. In Mufasa's schaduw staat zijn jaloerse en wrokkige broer Scar, die graag zelf koning wil worden. Mufasa's zoon Simba wordt geboren.

 

 

 

De jonge Simba leert van zijn vader wat het latere koningschap inhoudt. Scar wijst Simba zogenaamd per ongeluk op het olifantenkerkhof, met de bedoeling hem daarheen te lokken om hem vervolgens te laten doden door hyena's, de verstoten dieren die onder aan de voedselketen staan. Simba en zijn vriendin, de jonge leeuwin Nala, worden nieuwsgierig en gaan stiekem op de verboden plek kijken. De roodsnaveltok Zazu, die door Mufasa is aangesteld als toeziend voogd voor Simba, kan de twee niet tegenhouden. Zo komen Simba en Nala in aanraking met de hyena's Shenzi, Banzai en Ed, die van Scar de opdracht hebben gekregen om Simba te doden. Simba en Nala weten ternauwernood te ontkomen dankzij Mufasa, die nog net op tijd ter plaatse is.  

In een nieuwe poging tegelijk Simba en Mufasa uit de weg te ruimen, ontketent Scar met hulp van
zijn hyena's een gigantische stormloop van op hol geslagen gnoes, die recht op de plek afkomen waar Scar Simba eerst met een smoes naartoe heeft gelokt. Mufasa's poging om Simba uit de kloof te redden lukt ternauwernood, maar Mufasa wordt wanneer hij even later zelf hulpeloos aan een rots boven de kloof hangt door Scar weer naar beneden gegooid en sterft. Scar weet Simba hierna wijs te maken dat het diens schuld is dat Mufasa is omgekomen. Hierop maant hij Simba te vluchten en stuurt dan Shenzi, Banzai en Ed achter Simba aan om hem alsnog te doden. Simba weet net te ontkomen.

Wanhopig vlucht Simba naar het tropisch regenwoud, waar het  stokstaartje Timon en het winderige Knobbelzwijn Pumbaa hem redden. Door hun open en vrolijke karakter trekt hij een beetje bij. Van hen leert Simba de leus  hakuna matata: heb geen zorgen. Simba besluit vervolgens zijn oude leven helemaal achter zich te laten, overtuigd als hij is dat de dood van zijn vader zijn schuld is. Hij leeft een bijna zorgeloos leven in het tropische regenwoud en groeit op van welp tot volwassen leeuw, onder toeziend oog van Timon en Pumbaa.

Ondertussen op de savanne heeft Scar het koninkrijk overgenomen en Sarabi en de leeuwinnen wijsgemaakt dat zowel Mufasa als Simba door een tragisch ongeluk zijn omgekomen. Ook de hyena's doen hun intrede op de Koningsrots, tot groot ongenoegen van de leeuwentroep. De inmiddels volwassen Nala gaat op een dag op jacht naar voedsel en komt terecht in het regenwoud waar Simba verder is opgegroeid. Terwijl ze op Pumbaa jaagt komt ze ineens weer oog in oog te staan met Simba. Nala vertelt Simba dat iedereen op de savanne hem dood waant en het rijk is uiteengevallen, iedereen lijdt nu honger onder Scars waardeloze bewind. Simba, die nog steeds denkt dat Mufasa's dood zijn schuld is, voelt zich echter vooralsnog niet geroepen om zelf koning te worden, totdat Rafiki die Simba ook terugvindt hem middels een visioen van zijn vader uiteindelijk toch tot inkeer weet te brengen. Ook Nala keert terug, samen met Timon en Pumbaa, zodra deze horen dat Simba onderweg is naar zijn geboorteplaats.

 

Eenmaal aangekomen in zijn geboortestreek ziet Simba hoe de savanne onder het regime van zijn oom tot een onleefbare streek is geworden, waarna hij alsnog is vastbesloten zijn koninkrijk terug te winnen. Hij gaat naar de Koningsrots en komt op voor zijn moeder Sarabi, die door Scar wordt mishandeld. Simba wordt eerst aangezien voor de uit de dood herrezen Mufasa. Als duidelijk wordt dat het om Simba gaat is iedereen verrast, inclusief Scar die dacht dat Simba was gedood door de hyena's. Scar zet een nieuwe troef in: hij beschuldigt Simba er tegenover iedereen nogmaals van Mufasa te hebben vermoord. Simba voelt zich nu weer zo schuldig dat hij niets ontkent. Als Simba even later hulpeloos aan de rots hangt, dreigt Scar hem naar beneden te gooien en vertelt hem ondertussen in stilte de waarheid. Simba vat opnieuw moed, valt Scar aan en dwingt hem tegenover de hele leeuwentroep te bekennen. De laffe Scar probeert nu alle schuld aan de hyena's te geven. Hierop ontstaat een gevecht tussen de leeuwen en de hyena's. Na een heftige worsteling weet Simba Scar van de rots te gooien, waarna de wraakzuchtige hyena's een einde aan Scars leven maken. Simba eist nu alsnog zijn rechtmatige plek op de Koningsrots op.

Nu er een eind is gekomen aan Scars heerschappij, kan de natuur op de savanne zich eindelijk herstellen. Simba heeft zijn koninkrijk terug en trouwt met Nala. De film eindigt min of meer zoals hij begon: Rafiki laat vanaf de rots alle dieren een welpje zien, dit keer dat van Simba en Nala.  

 



Bewonersinitiatief Plantenbakken Wollefoppen







 

 Zo kon het echt niet meer.

 

De plantenbakken waren al jaren erg verwaarloosd. Er werd geen onderhoud meer gepleegd, met als resultaat dat de planten verdort waren en er meer onkruid in stond dan planten. Je kent dat wel, iedereen mopperen maar niemand die iets doet. We waren ook niet meer van plan om deze klus aan te pakken want 10 jaar geleden hadden we al een aantal plantenbakken opnieuw aangeplant en dat werd met een sneltreinvaart weer vernield door de kinderen in de straat.

 

Wat is wijsheid, de kinderen in de straat zijn allemaal 10 jaar ouder, dus misschien toch maar een poging wagen?

Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat we zelf toch ook wel in een mooie groene omgeving wilden wonen, dus toch maar een bewonersinitiatief ingediend na diverse gesprekken met Gerard Treijtel van gemeentewerken, de Wijkregiseur, de gebiedscommissie en andere gemeentelijke takken die ook nog iets van het plan moeten vinden. Enfin er moest eerst een hoop "bureaucratisch" geregeld worden en dat heeft bijna 6 maanden in beslag genomen.

 

Wijkbewoners hebben er vaak geen idee van hoeveel werk er verzet moet worden voordat er überhaupt goedkeuring is om een bewonersinitiatief in te dienen, laat staan uit te voeren. Men klaagt dat het een lieve lust is, maar zelf de handen vuil maken dat is er niet bij. Kortom het zijn altijd dezelfde mensen die zich inzetten voor hun wijk. Wij kunnen dat zeggen want wij zijn die bewoners die er alles aan doen om een mooi, heel en veilige omgeving te hebben en te behouden. 

 

Het initiatief werd na veel vijven en zessen goedgekeurd. Nu kon het grote werk gaan beginnen.

 

Stadium 1.

Geregeld dat de plantenbakken door een gemeentewerken werden leeggehaald

 

Stadium 2.

De plantenbakken werden door een externe partij onder hoge druk schoongespoten.

 

Stadium 3.

Met vrijwilligers de plantenbakken antraciet geschilderd met betonverf. 

 Stadium 4.

Gemeentewerken kwam de bakken met aarde vullen.

 Stadium 4

De planten besteld en alles gereed maken voor beplanting.

 Stadium 5.

De eerste lichting beplanting werd op zaterdag 13 oktober aangeplant. Voor iedere plantenbak was er een schema gemaakt zodat we precies wisten welke planten we per bak nodig hadden en waar die moesten komen te staan. Het mag duidelijk zijn dat wij beslagen ten ijs gaan.

Tweede aanplant dag zaterdag 20 oktober, vandaag waren we met z'n vieren, dat ging verliep lekker soepel en gestructureerd. De planten werden bezorgd en deze moeten we per bak selecteren, dat was even een dingetje, maar goed ook dat is weer gelukt. Het was lekker aanpoten want alle platen moesten er ook vandaag allemaal weer in. Gelukkig zat het weer ook mee want het was niet al te warm.

 

 

 

Dat hebben we toch maar weer geflikt. Ik ben trots op ons.